Ben doğdum. Aslında annemin karnında çok mutluydum beni neden çıkardılar hala anlamış değilim.
Annemle beni yoğun bakım odasına aldılar. Babaannem, Ananem, babam yanımıza gelebildiler ve bir süre bizimle kalmalarına izin verildi. Ben ağladım çünkü karnım açç.
Herkes bana gülen gözlerle bakıyor. Sanırım bu insanlar beni çok seviyorlar. Aslında bende onları sevdim. Sonra ananem ve babam eve gittiler. Babaannem bana ve anneme bakmak için bizimle kaldı ve sabaha kadar annemle sohbet ettiler.
Ancak açlığıma bir çözüm bulmalısınız. Annemin sütü henüz gelmedi. Aslında sarı bişey geliyo ama o beni doyurmuyor. Ama mutlaka içmem gerekmiş, beni hastalıklardan koruyacakmış. Ben emmeyi bilmiyorum diye annem ve babaannem pompa yardımıyla çekip bana da şırınga ile veriyorlar. Çok şükür hemşire ablalar bana mama vermeye başladılar. Ohh be karnım doydu. Artık uyuyabilirim.
Hay maşallah:)Allah analı babalı büyütsün
YanıtlaSil