İlk ananem yıkadı beni. Küvetin hamağı var, takalım, rahat yıkarsın dedilerse de ikna edemediler ananemi. Anlamam ben öyle şeylerden, koluma yatırır yıkarım ben dedi. Annem biliyordu ki ananemin ilk bebek yıkayışı değildi bu. Benden önce defalarca bebek yıkamıştı. Tabiki çok ağladım. Banyo yapmayı hiç ama hiç sevmedim. Vücudumu yıkasınlar sorun çıkarmam ancak lütfen kafamı yıkamayın. Sular yüzümden akarken çok korkuyorum. Boğulucak gibi oluyorum.
Annem, babam ve babaannem ilk banyoma şahitlik ediyorlardı. Benim ağlamamla birlikte hepsi altüst oldu.
Aslında itiraf etmeliyim, banyo yapınca rahatladım. Birde annem beni kucağına alıp emzirince hemen sakinleştim. Uysal bir kedi gibi mışıl mışıl uyudum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder